Friday, 16 June 2017

Mikrogolfoond-bekerkoek

Iemand deel gister 'n mikrogolfoond-sjokoladekoek-in-'n-beker-resep.

Dit is só eenvoudig, die resep brand sommer in my geheue vas. Meng in 'n beker:

2 x eetlepels koekmeelblom
2 x eetlepels sjokoladepoeier
2 x eetlepels suiker
2 x eetlepels melk (ek het room gebruik)
1 x teelepel bakpoeier
1 knippie sout (my bydrae)
1 eier

Bak in die mikrogolfoond vir twee minute. (Ek het gevind twee minute en 20 sekondes werk beter.)

Die sjokolade koek het ek met groenteeroomys en vrugte geniet.


En toe vanaand is ek weer lus vir 'n middernagtelike nagereg. Ek het die sjokoladepoeier met kokosneutpoeier vervang. Die koek is in stukke gebreuk en met room, kersiestroop, en amandelgeursel bevogtig, en toe saam met die geurige koekstukke het ek ingelegde pynappel, gegemmerde waatlemoen, en versnipperde malva blare in 'n bakkie bedien. Genugtig was dit lekker!


Daardie reseppie is so eenvoudig, ek dink 'n mens kan allerande interesante konkoksies optower. In plaas van die sjokeladepoeier kan 'n mens ander droë bestandele gebruik om geur en kleur aan die koek te gee. Ek het kokosneutpoeier gebruik, maar ek dink 'n mens kan byvoorbeeld veromer, soos Cremora, gebruik vir 'n heerlike ryk wit sponskoek. Of as jy 'n kaneelkoek wil hê, kan jy moontlik 'n teelepel kaneel gebruik (met nog 'n teelepel koekmeel om die droeë bestandele eweredig te hou). Of 'n mens kan aan die natbestandele peuter -- vervang een teelepel melk met byvoorbeeld kersiesjerrie en bedien met kersies en room. (O aarde!) Miskien kan 'n mens in plaas van melk lemoensap gebruik, en dan ook lemoen zest by die beslag rasper om 'n heerlike lemoenkoek te kry. Moontlikhede is eindloos!

Saturday, 3 June 2017

Take Your Pick: God of Love or Mafia Boss

If God is supposedly good and almighty, why is there so much pain and suffering in the world? Or as a loved-one recently put it, what use is a God that lets such atrocities happen? This is the paradox that religions have struggled with for millennia and continue to contemplate. In theology, it is known as the Problem of Evil.

My favourite atheist Kurt Vonnegut provides a poignant solution: “There is no good reason good can’t triumph over evil, if only angels will get organized along the lines of the mafia.” I think Vonnegut, unlike most people who use the Problem of Evil to argue against the existence of (a benevolent) God, intuitively understood the impasse. As ethicist David Rodin puts it: “if one can defeat evil only by becoming evil, then it is impossible to defeat evil.” Sure, an almighty God can easily kill the evil-doers, or better yet, reach into the minds of the wicked and prevent them from acting out their malicious intentions, but while the end may justify the means the implication is horrifying. God would be the Mafia Boss, the Tyrannical Dictator, the ultimate Puppet Master. Yes, we would not have evil or pain or suffering, but neither would we be free to enjoy anything worth caring about. We’d simply be puppets in a universe void of love or liberty.